Estadio Verónica Boquete – San Lázaro porta 15

a
M

ACTUALIDADe SD COMPOSTELA

A crónica dun reto a altura de moi poucos

por | Jul 12, 2021

Reto superado !!! 

Os nosos atletas acadaron a meta do “ The Speed Faros Project “ 

Cinco corredores, tres acompañantes e 200 kms de camiños a beira da costa da morte dende o Porto de Malpica ata o Faro de Finisterre.

As 00:00 tomaron a saída Manuel e Sandá, para romper o xeo e romper eses nervios que percorrían gran parte do corpo dos nosos atletas, unha noite escura de máis, cuberta polas nubes e a néboa, e baixas de última hora nos acompañantes, fixeron tomar a decisión de correr por parellas estas primeiras etapas nocturnas, o cal supoñía máis kms para cada un e polo tanto tamén menos descanso, pero a seguridade era unha prioridade.

No seguinte relevo agardaban impacientes Damián e Jordi, a ilusión en todos eles fixeron que o ritmo fose máis alto do esperado, non tardaron en chegar ao Faro Roncudo, alí agardaba un bo coñecedor da zona para tomar o relevo xa en Corme, sen tempo para degustar uns percebes Amador recollía o relevo, esta vez en solitario para ir ata Ponteceso, donde Manuel comezaba o seu segundo tramo, todavía con noite pechada, e aquí foi donde xa os primeiros síntomas de fatiga aparecían, e quedaban 14 horas por diante…

Sandá andivo a dar voltas polo Castro de Borneiro, quen sabe se atrapado polas pantasmas dos habitantes que alí viviron no Neolítico, ou buscando esa famosa vía de Ouro que unía o Castro co Dolmen de Dombate según conta a lenda.
Pouco antes do Dolmen xa estaba Jordi agardando e incluso desfacendo o camiño para atoparse canto antes co seu compañeiro e tomar camiño do cumio de Monte Castelo, xa era día e as vistas da contorna dende alí dan para recrearse un pouco.

Máis adiante Damián recollía a testemuña, neste caso a modo de reloxo, ou máis ben reloxos, xa que eran dous dispositivos GPS os que cargaban, máis o seu persoal para facer un trio de trebellos que non daba moito xeito cargar, pero para nada querían ter algún erro e mellor que sobren e non que falten.
Como curiosidade neste sentido, houbo unha diferencia de aproximadamente 2 kms no total dos kms recollidos por dous reloxos da mesma marca.

Damián chegou apretando os dentes pola area de Laxe, non é nada doado correr pola praia, pero neste Camiño dos Faros son moitos os kms que se deben percorrer nesta branda e movediza superficie.

Neste punto temos que apuntar que os nosos atletas estaban sen durmir dende a noite do Xoves, polo tanto o sono tamén facía aparición, nos momentos de descanso de cada atleta, algún intentou botar unha cabezadiña na espaciosa furgoneta que o bo de Marcial dende Gonzacar decidiu ceder para a ocasión, el xa viñera a coñecer algunha das etapas anteriormente, pero non era doado, a emoción e a espera da chegada dos compañeiros facían estar en contínua alerta.
Os cafés empezaron a formar parte da nosa expedición.

Foi Amador quen tivo o privilexio de vivir un de tantos momentos máxicos do camiño, xa que cando vas subindo sen parar ata o alto do Peñón de Soesto, de súpeto ábrese ante ti a inmensidade da praia co mesmo nome, nunha das vistas máis fermosas do camiño, eso si, Amador que sempre corre con zapatillas de asfalto, non o pasou moi ben nesta baixada con grandes rochas esbaradizas debido a choiva presente que facía acto de pesencia aínda que tímidamente. 

A partires de aquí xa se uniron Elena e Nuria, e menos mal, xa que no próximo turno de Manu todolos ánimos e apoios eran poucos, estos días están sendo de moito traballo para el, a falta de descanso pasou factura e o ritmo baixou moito según o previsto a priori.

Alá seguiron os intrépidos atletas do Compos percorrendo máis e máis faros, atrás quedaran as Sisargas, Punta Nariga, Faro Roncudo, Faro de Laxe… e coa aura máxica de ter pasado por lugares como o museo de Man en Camelle, a praia dos cristais, monumento a espera etc.

Xa camiño de Camariñas Jordi non daba mostras de cansancio, era de todo o grupo, o que mellor se desenvolve na longa distancia, tras pasar por outro lugar emblemático como o cemiterio dos Ingleses, encarou o Faro Vilán, coa sua maxestuosa presenza e notando a dureza de ter que subir ao máis alto de Punta Esperillo, non quixo quedar ahí xa que o seguinte relevo estaba noutro alto, na Ermita da Virxe do Monte, dende aquí ata Tasaraño, a ruta era máis benévola ao seu paso por Camariñas, donde recibimos os ánimos dende varias casas de xente que sabía da nosa presenza, e como non, alí estaba tamén coa cámara en man, o incombustible JM Ferreiro, o reporteiro máis intrépido e dichararachero da Costa da Morte para deixar constancia gráfica do noso paso pola capital do encaixe.

A Bala de Bama estaba fresca como unha rosa, este homiño que viña de acadar o campionato galego máster dos 800 metros, facía kilómetros e kilómetros sen titubear, e alá pasamos un punto clave, na Ponte do Porto, xa que tiñamos a referencia de que o anterior equipo en intentar este reto, decidira rematar neste punto a sua experiencia, era un bo punto de referencia para nos, chegamos un pouco antes que eles, sobre 20 minutos, pero as forzas e os ánimos estaban case intactos, e nese momento foi cando vimos con máis claridade que nunca que chegariamos a Finisterre fora como fose.

Según nos achegábamos ao destino, a presenza de Damián foi gañando poder, e xunto a Jordi, foron botándose enriba tramos que a priori non tiñan asignados.
 Antes de chegar ao Faro de Touriñán, Amador tivo un dos seus peores momentos, i é que despois de Muxía, a subida ao monte Cachelmo é un punto de inflexión nesta ruta. Ademáis o noso atleta, experto en nutrición deportiva, decidiu facer toda a ruta sen probar alimento,en xaxún dende as 23:00 da noite anterior.
Aquí tiveron moito que dicir os apoios, neste caso Bart, acompañado dun gran coñecedor da zona que nos quixo acompañar a partir dese momento, agardaron no cumio ao de Santiago, acostumado a gañar un sinfín de probas de asfalto na Costa da Morte, coñeciu de preto a outra versión deste litoral, por sendeiros donde o feito de camiñar xa era un reto debido ao gran desnivel, o gran Thierry Saloum tivo consellos profesionais que nos viñeron de perlas durante o resto da xornada.

O Monte do Facho agardaba impasible ante a nosa chegada, o ceo estaba cuberto, brindándonos ese clima excepcional para semellante esforzo, con todo, unha vez que Sandá chegou a Cabo da Nave, a expedición Compostelanista decidiu tomarse con moita máis calma o resto do camiño, parando incluso no último areal, Mar de Fora, a botar unha man a un turista que decidiu pasar alí a noite, tamén alí tiñamos ánimos e aplausos no último esforzo antes de coroar.

O último tramo ata chegar ao Faro de  Finisterre, fixémolo todos xuntos, uns metros de emocións e satisfacción de ter acadado unha meta para a que houbo que sufrir e dar o mellor de cada un, pero donde o disfrute foi máximo, e quen sabe… terán gañas de repetir ? 😉


P.D: Non podemos deixar sen agradecer a toda a xente que nos mostrou o seu apoio constante por distintas vías, redes sociais, mensaxes, acercándose a saudar en persoa, medios informativos, compañeiros de club, a furgo de Gonzacar, as empanadas de Garcos, a hidratación e barriñas de Artio, as zapas de Amancio Deportes, frontais prestados por compañeiros de entrenos, ducha en Dafit, moitísimas gracias a todos eles !

Redactado por Nuria Mejuto

Otros contenidos de la misma autora

TS Faros Proyect

“The Speed Project” é unha carreira de relevos non oficial de 550k que se disputa en América e que vai dende Los Ángeles (California) ata las Vegas (Nevada). Esta carreira correse en relevos por equipos formados por seis corredores que se turnan para completar todo o...

COMUNICADO DA SD COMPOSTELA ATLETISMO

COMUNICADO DA SD COMPOSTELA ATLETISMO

Ante as informacións aparecidas nos medios de comunicación e publicada pola federación Portuguesa de atletismo onde se informa dunha sanción de 4 anos por consumo de cocaína do noso atleta Nuno Costa, queremos deixar claro que: 1 — Nuno Costa pasa un de tantos...

1 Comentario

  1. Bartolome

    Que experiencia tan bonita poder vivirla a vuestro lado….
    Ahora solo me queda hacerla individualmente caminando y…con mucha calma….jeje

    Responder

Enviar un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.