
- Comecemos polo principio imos ir a raĆz da idea, Āæa quen se lle ocorreu? E Āæque foi o primeiro que pensaches cando cho propuxeron?
- Pois penso que a idea naceu de Amador e Damian, entre os 2 argallaron o reto. Cando mo propuxeron rƔpidamente me apuntei, non o pensei nese momento, se o pensara igual non me apuntaba tan rƔpido jaja.
- Unha vez aceptado o reto e llo contactes aos teus familiares e amigos ¿Que che dixeron? E cando llo contestes aos compañeiros de equipo, ¿Como o tomaron?
- Pois creo que foi xeralizado o comentario de estĆ”s tolo, si estaba seguro do que Ća a facer.
- O importante destos retos e a motivación persoal pero ¿tiñades algunha outra motivación de fondo? QuizÔis algunha asocioación benefica ou algún patrocinador. E, no teu caso, ¿que te motivou a facelo? ¿Tomachelo mÔis como un reto individual ou colectivo?
- A motivación era logralo facer, algo que non fixera ninguén antes, e logralo no menor tempo posible, tomeino como un reto colectivo, o importante foi con quen facelo mais que facelo, disfrutei moito dos meus 4 compañeiros e da xente do equipo que colaborou.
- Imaxino que a organización dun evento destas dimensións non Ć© fĆ”cil, non falo só de elexir data ou de repartir os tramos, tamĆ©n da preparación a nivel fĆsico, mental e de alimentación. ĀæSeguiches algunha estratexia especĆfica?
- A data elexiuse para ter as mĆ”is horas de dĆa posibles. A estratexia marcarona Damian e Amador, bos coƱecedores do terreo, en canto a alimentación nada en particular, intentar alimentarse ben e hidratarse ben despois de cada esforzo.
- Unha vez chegado o dĆa e te ves en Malpica, de noite, e tes que saĆr no medio da oscuridade por un terreo inestable e maiormente descoƱecido ĀæQue se che pasa pola cabeza?
- Pois que Ća a ser complicado, asĆ e que o final mentres ceabamos alĆ en Malpica decidimos facer as etapas nocturnas por parellas.
- SegĆŗn iades avanzando o cansancio Ćase apoderando de vos, iso quizĆ”is fixo que te olvidaras da motivación inicial e chegara a frustación ĀæEn algĆŗn momento pensaches en deixalo? Ou en algĆŗn momento sentiches que o corpo respondĆa pero a mente non, ou ao revĆ©s? De ser asĆ, Āæcomo recuperaches a motivación?
- Tiven momentos complicados a verdade, mĆ”is fĆsicos que mentais, pero pensar en abandonar non, non querĆa deixar os meus compaƱeiros sos no reto.
- AĆnda que só corriades cinco atletas, habĆa compaƱeiros de equipo e amigos apoiandovos, algĆŗns presencialmente e outros a travĆ©s das redes sociais. ĀæNotabades ese apollo cando estabas sós subindo una costa ou no medio dunha praia?
- O apoio dos compañeiros foi importante, sobre todo ao rematar cada etapa, aà estaban dispostos a axudar, no meu caso tiven a sorte tamén de que Nuria e Elena me acompañaron nunha etapa.
- Todos sodes grandes deportistas e seguro que tivestes que afrontar retos moi esixentes nas vosas carreiras pero ĀæAlgĆŗn similar a este anteriormente?
- Retos tan exisentes, tanto no mental como fĆsico, como este non tiven que afrontar nunca, e creo que nunca mĆ”is afrontarei outro de este nivel jaja.
- Dende logo que a experiencia non a ides olvidar e cada un de vos se quedarĆ” con pequenas anedotas que non esqueceredes, tanto boas como non tan boas ĀæQue foi o mellor? Āæe o que cambiarias?Ā
- O mellor foi poder facer este reto con Amador, Damian, Sanda e Jordi, son 4 cracks como atletas e como persoas, non creo que houbese mellor compaƱia para semellante reto. Non cambiaria nada, creo que o plantexamos o mellor posible dentro de que nunca nadie antes rematara este reto.
- E por Ćŗltimo, ĀæCon que te quedas? ĀæQue foi para ti a maior aprendizaxe desde reto?
- Quedome có que decĆa anteriormente, coa xente coa que logrei o reto, uns cracks, e tamĆ©n cós que nos acompaƱron de apoio, o poder fotografiarnos todos xuntos no faro de Fisterra despois de 21 horas moi duras.
Menudo resurgir tuviste Manu despues de ese Ā» pinchacitoĀ»…todos estabamos orgullosos de ti…