Estadio Verónica Boquete – San Lázaro porta 15

ACTUALIDADe SD COMPOSTELA

Entrevista a Jordi Carrasco

por | Jul 12, 2021

  • Comecemos polo principio imos ir a raíz da idea, ¿a quen se lle ocorreu? E ¿que foi o primeiro que pensaches cando cho propuxeron?
  • A idea foi do alma máter da SD Compostela Atletismo que é Amador Pena. O día que o propuxo eu penso que fun o primeiro en aceptar o reto. E máis nun ano no que hai moi poucas competicións e axuda a manter a motivación ter algo no horizonte.
  • Unha vez aceptado o reto e llo contactes aos teus familiares e amigos ¿Que che dixeron? E cando llo contestes aos compañeiros de equipo, ¿Como o tomaron?
  • Recibimos motivos ánimos de coñecidos e familiares pero siempre estaban as palabras: “estados tolos!” Pero iso foi unha das causas que mais nos animo a levalo adiante. A destacar a calidade humana das personas que nos xuntamos para levar a cabo esto.
  • O importante destos retos e a motivación persoal pero ¿tiñades algunha outra motivación de fondo? Quizáis algunha asocioación benefica ou algún patrocinador. E, no teu caso, ¿que te motivou a facelo? ¿Tomachelo máis como un reto individual ou colectivo?
  • Corrín moitos tramos coa camiseta dunha rapaciña de Pontevedra, Lúa, que sofre una enfermidade rara que se chama artogripose.
  • Unha vez chegado o día e te ves en Malpica, de noite, e tes que saír no medio da oscuridade por un terreo inestable e maiormente descoñecido ¿Que se che pasa pola cabeza? 
  • O momento mais duro foi antes de saír, cando estábamos ceando en Malpica e ver como estaba caendo a noite, entón veñenseche a cabeza cousas como: “UFF, na que me metín!” Pero unha vez arrancamos, todo para adiante!
  • Según iades avanzando o cansancio íase apoderando de vos, iso quizáis fixo que te olvidaras da motivación inicial e chegara a frustación ¿En algún momento pensaches en deixalo? Ou en algún momento sentiches que o corpo respondía pero a mente non, ou ao revés? De ser así, ¿como recuperaches a motivación?
  • Lúa envioume mensaxes de animo e a min, esas mensaxes de ánimo, poñiaas en subidas difíciles, e dábanme formas para seguir, pegabanche un subidón mol grande! E en ningún momento se nos paso sola cabeza a idea de abandoar. Nin no momento en que dous compañeritos tiveron uns problemiñas, cabeza fría, e se toca correr máis pois máis km pero abandonar nunca.
  • E por último, ¿Con que te quedas? ¿Que foi para ti a maior aprendizaxe desde reto?
  • O mellor foi ao rematar cando estávamos todolos atletas con dores por todolos lados pero xa estábamos falando de meternos na seguinte e buscar outro reto deste calibre. Pero por encima de todo destacar a calidad humana desde grupo de personas que en ningún momento hubo un mal gesto sin una mala palabra sin nada de nada.
Redactado por Elena Veres Ojea

Otros contenidos de la misma autora

Entrevista a Manu Castiñeiras

Comecemos polo principio imos ir a raíz da idea, ¿a quen se lle ocorreu? E ¿que foi o primeiro que pensaches cando cho propuxeron? Pois penso que a idea naceu de Amador e Damian, entre os 2 argallaron o reto. Cando mo propuxeron rápidamente me apuntei, non o pensei...

Entrevista a Jose Sandá

Comecemos polo principio imos ir a raíz da idea, ¿a quen se lle ocorreu? E ¿que foi o primeiro que pensaches cando cho propuxeron? Ocorreuselle a Amador. Eu sempre tiven as ganas de facer esa ruta, de feito xa fixera algún tramo corrrendo e cando mo comentou eu...

1 Comentario

  1. Bart

    Que grande Jordi y la historia de Lúa….un mas!!!!

    Responder

Enviar un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.